পৃষ্ঠা:নিবেদন.djvu/৮৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৩
সখি।


কিন্তু হলে শান্তি আৰু নেপাওঁ মনত
 নিজে তুমি থকাৰ নিচিনা,
বহুদিন হই গলে, দেখা দেখি হ’লে
 তুমি মোক চিনা কি নিচিনা!


সখি।

কোনে উলিয়ালে এই হৃদয় বান্ধনী
 সংসাৰৰ বান্ধৱ এজন,
যাৰ পৰা একো কথা নেথাকে লুকাই—
 সখি তেওঁ, হিয়াৰ ৰতন।

কিমান মধুৰ লাগে এই জীৱনত
 পালে কোনো উপযুক্ত জন,
যাৰ প্ৰীতি মৰমত নিশ্চিন্ত মনেৰে
 শুব পাৰি শান্ত কৰি মন।

মুখত নেলাগে একো সখিৰ বুজনি
 তেওঁ মাথোঁ থাকে ৰং চাই,
দুখত সখিয়ে আহি শীতল মাতেৰে
 হৃদয়ৰ উত্তাপ গুচায়।