পৃষ্ঠা:নিবেদন.djvu/৬৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬১
কালিকা।

কালিকা।

কিছুমান কথা আছে মানি ল’ব লাগে
 কিয় বুলি সুধিব নোৱাৰি,
বুজি লওঁ বহু কথা লৰা বয়সত
 মিছা-মিছি কাৰণ বিচাৰি;
মনত দৈৱিক কথা সোনকালে ৰয়
 নোম উঠে ভয়ত শিয়ৰি।

সেই জুপি বড় গছ দুপৰীয়া হ’লে
 অকলৈ নোযাবা কাষৰে,
আছে তাত কিবা এটি, ধৰিব তোমাক
 লগ পালে কেতিয়াও নেৰে;
সেইটি পুখুৰী তাত কালিকা লাগিছে,
 যাকে পাব তাকে তাত ধৰে।

কোনোৱে দেখিছোঁ বুলি মিছা ক’য়ে কয়
 ছঁয়া-ময়া জানৰ কাষত,
বহুতেও সাখী কয় জঁটীয়া মানুহ
 দেখা পোৱা বেলৰ গছত;
যিখনি ধুনীয়া ঠাই সেই পিনলই
 যাব তুমি নোৱাৰ ভয়ত।