এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৬
নিবেদন।
পূবৰ ৰ'দে ফুলায় ফুল
পচিমে পেলায় জঁয়,
পূবে তুলি দিয়ে পৃথিবী জগাই
পচিমে শুৱাই থয়।
পূবে যতায় পচিমে খায়
প্ৰকৃতিৰ যত ধন,
পালেহি পচিম একোকে নোলটে
সকলো হয় ভগন।
উদয় পূব অস্ত পচিম
জনম মৰণ যেনে,
জনম মৰণ যিমান আঁতৰ
দুয়োতে প্ৰভেদ তেনে।
⸻
ভাল আৰু বেয়া।
কেতিয়াবা সুখ ভাব উদিলে তোমাৰ
স্বপ্ন বুলি মনত ভাবিবাঁ,
আনন্দত কেতিয়াও নিজক পাহৰি
মইমত মন নেমেলিবাঁ॥
