সেহি জলে দুইৰো হস্ত কৰিব ক্ষালণ।
লিখিত প্ৰতিমা সব কৰিব ইক্ষণ॥
তাসম্বাৰ পদসেবা কৰিব মনত।
তাম্বুল পুটলি সলাইবেক পূৰ্ব্ব মত॥
সিঠানে পুৰুষ লোক না জাইবে বিষ্টৰ।
ইহাত আনন্দ জানা যুবতী সবৰ॥
এহি সংক্ৰমন বিহা কৈলো তোৰ আগে।
নাচাৰিবা আক দিবসব শেষ ভাগে॥
বৰৰ সঙ্গত যত লোক তাছে আসি।
তাহাক ভুঞ্জাইবে যত মিষ্ট অন্নবাসি॥
পাছে এক অঙ্গুৰীক বৰৰ হাতৰ।
কন্যাৰ হাতত নিয়া পিন্ধাইবেক বৰ॥
অনন্তৰে দুইকো দুই সখি হাতে ধৰি।
আসনৰ তুলিবেক এক কাল কৰি॥
হেন কালে লগ্ন গ্ৰণ্ঠি সখিয়ে মেলিব।
উৰূলি মঙ্গল ধনী যয় উচ্ছাৰিব॥
পাচে কন্যা মাতৃয়ে বান্ধব সমে গই।
দ্বাৰৰ দ্বিদিনে ধৰি থাকিবেক ৰই॥
বৰেও কন্যাৰ হস্ত আকৰ্ষণ কৰি।
চলাইবেক পদ মনে হৰগোৰী স্মৰি॥
মাতৃ ভুজ তলে সৰকীয়া দুই জন।
বাজৰ সভাত বসিবেক তেতিক্ষন॥
