পৃষ্ঠা:নগা কোঁৱৰ.djvu/৬১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১ম দৃশ্য ]
৫১
নগা কোঁৱৰ


মোৰ স্বৰ্গীয় পিতাৰ কটামূৰ আহোম চৰাই দেও মন্দিৰৰ দুৱাৰ দলিত মানুহে আহোঁতে যাওঁতে গছকি আহিবলৈ পুতি থৈছে।
 কাছি—ঠিক শুনিছিলা আই মোৰ! কিন্তু সেই কাছিতাৰা—কোন জানানে? আহা কবলৈকো বুকু ফাটি যাব খোজে—প্ৰভুভক্ত শিষ্য মোৰ মোৰ বিশ্বস্ত অনুচৰ জীৱন দাতা বন্ধু মোৰ, ৰঘু। ৰঘুৱে মোৰ ৰাজমন্ত্ৰীৰ পৰিচ্ছদ পিন্ধি নিজে কাছিতাৰা সাজি মোক তাৰ নিজৰ পৰিচ্ছদ পিন্ধাই পলুৱাই জীৱন ৰক্ষা কৰালে। আৰু মোৰ কাৰণে-- তাৰ অকৃতজ্ঞ প্ৰভুৰ কাৰণে—নিজৰ প্ৰাণ বলি দিলে। আজিও তাৰ মূৰ তোমাৰ স্বৰ্গীয় পিতাৰ কটামুৰে সৈতে হয়তো চৰাই দেও মন্দিৰৰ খটখটিৰ তলত পোতা আছে। আই মোৰ, কাছিতাৰা মৰা নাই। আজিও তাৰ প্ৰভুহত্যাৰ প্ৰতিশোধ লবলৈ জীয়াই আছে। পাঠানৰ দাসত্ব কৰিছোঁ বুলি আই মোৰ, আশঙ্কা কৰিছা মোৰ প্ৰতিহিংসা তৃষ্ণা নুমাই গৈছে। দাসত্ব কৰিছোঁ সেই উদ্দেশ্য সিদ্ধিৰ কাৰণে। সামান্য সৈনিক হৈ সোমাই আজি কাছিতাৰা পাঠান সেনাপতি। পৰিচিত বঙাল সেনাপতি বুলি।
 লেহে--পাঠানৰ সেনাপতি। তেনেহলেতো আমাৰ কাৰ্যসিদ্ধিৰ পথত একো বাধা নাই—ৰেণু!
 কাছি—আহোম ৰাজ্য আক্ৰমণ কৰিবলৈ নবাবক নিমন্ত্ৰণ কৰাটোৱেই তো তোমালোক উদ্দেশ্য--! সেই উদ্দেলৈয়েই কাছিতাৰাই—ইমানদিন পাঠানৰ দাসত্ব