পত্নীঘাতী অবিচাৰী--অত্যাচাৰী দানব পিতা মোৰ! যতে আছ ত’ৰে পৰা এবাৰ চাই যোৱাহি তোমাৰ নিৰ্যাতীতা অত্যাচাৰ পিড়ীতা--পত্নীৰ পতিভক্তি! [ কান্দে] উস্! আই মোৰ! নহয়—কান্দিলে নহয় চকুলো টুকিলে নহয়—এবাৰ দেখুৱাম! দেখুৱাম জগতবাসীক—অবিবেকী—অত্যাচাৰী পিতাৰ কীৰ্ত্তি! দেখুৱাম পিতাৰ অবিবেকী কাৰ্য্যৰ অনুমোদনকাৰীহঁতক সিহঁতৰ অত্যাচাৰৰ পৰিণাম। যি জাতিৰ ইমান অবিচাৰ নিৰপৰাধীৰ ওপৰত এনে অত্যাচাৰ--নাৰী জাতিৰ প্ৰতি এনে নৃশংস ব্যৱহাৰ--ধংস হব, সেই জাতি অচিৰে ধবংস হব। যাম! বুবু! মই যাম!
খুণবাও--কত, যাপি চেংলুং!
চেংলুং--আইকলৈ এবাৰ আহোমৰ ৰাজসভালৈ যাম!
খুণবাও--দেউতা পালে লৈ নিবি! আমাৰ যাম চেংলুং!
চেংলুং--তই যাব নেলাগে বুবু। লুকু কেনেকৈ অকলে থাকিব!
লুকু—আমাৰ যাম কাকাটি!
চেংলুং—তই কেনেকৈ যাবি লুকু! বহুত দূৰ বাট!
লুকু—তুৰ যাপ পাৰিব কাকাটি আমাৰ পাৰিব। তুৰ কুচি কলে--দেউতা পালে লৈ নিলে আমাৰ কেনে তাকিম কাকাটি! আমাৰ পালে নিবি কাকাটি আমাৰ যাব।
চেলুং—তই নেলাগে যাব সোণটি। বুবু থাকিব-- তয়ো থাকিবি। মই তাইক লৈ যাম। আকৌ সোনকালে গুচি আহিম।
