এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
দেৱধ্বনি
( 8৫ )
নীলাকাশৰ বিশাল বুকুত
মেঘৰ দোলা উজাই নে,
মোৰ, মন উৰনী’— উৰাই দে!
চন্দ্ৰাৱলীৰ আলিজালিত
বাঞ্ছা হেপাহ বিলাই দে—
বিশ্ব ভুৱন বিদায় দে।
(আজি) মুক্ত নিশাৰ ৰিক্ত দিশাত
কোন মৰমীৰ মৰ্ম্মবাণী
কোন দূৰণিত উঠে কান্দি?
এই সপোন—পুৰীৰ ৰূপ—লহৰীত
ভাষা ছন্দ ডুবাই দে
জীৱন-যৌৱন উটাই দে,—
—মন-তৰণী উজাই নে।
আহিন, ১৮৪৮ শক]
