এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
দেৱধ্বনি
(১৭)
সমানে হ থিয়;—
অ দুখীয়া গাঁৱলীয়া,
মুখ লুকাৱ কিয়?
ঘৰে ঘৰে উঠে উজাৰ
বহু যুগৰ দুঃখ নিকাৰ,
আটাহতে লক্ষ প্ৰজাৰ
জাগি উঠিল জীৱ—
আসন টলিল বিশ্ব পিতাৰ
দীনৰ বন্ধু প্ৰিয়৷
জঠৰত যি কুৰা তোৰ জ্বলি আছে জুই
সেয়ে আজি বসুন্ধৰা মাৰে পুৰি ডেই,
মদ-গৰ্ব্বী অৰ্থ-লোভীৰ
কঁপাই দিছে হিয়া৷
পিছত থকাৰ নহয় ই পৰ,
বুজি ল তোৰ গাওঁ ভেটী ঘৰ;
গুৰি বঠা নিজ সমাজৰ
কিয় আনক দিয়?
পুহ, ১৮৫৫শক]
২
