এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯১
দেৱজিত।
ইন্দ্ৰৰ বচনে ধনঞ্জয় গৈলা ধাই।
পাশুপত্ৰ হানি দৈত্যে কৰিলন্ত ক্ষয়॥৪৩৬
এক পাক মাৰি বীৰে নপাইলা দুনাই।
পাশুপত্ৰ অস্ত্ৰ পাচে গৈলা মোৰ ঠাই।
হেনয় অস্ত্ৰক ধৰিবেক কাৰ বাপে।
চৰাচৰ দেৱ দৈত্য যাৰ ভযে কম্পে॥৪৩৭
যি অস্ত্ৰক তোমাৰ আমাৰ ব্ৰহ্মা ভয়।
পূৰ্ব্বে সেই অস্ত্ৰক ধৰিলা ধনঞ্জয়॥
শুনিয়োক ব্ৰহ্মা তোমাত কহোঁ দৃঢ় মন।
অৰ্জ্জুনৰ সম বীৰ নাই ত্ৰিভুবন॥৪৩৮
হেন অৰ্জ্জুনক গৈলা ইন্দ্ৰ দেৱে ধাই।
নোৱাৰিলে যুদ্ধে তাক জানা হৰি হয়।
ৰুদ্ৰ নিগদতি পুনু শুনা প্ৰজাপতি।
মোহোত শৰণ পশে যদি সুৰপতি।৪৩৯
অৰ্জ্জুন সহিতে মই কৰো ঘোৰ ৰণ।
মোৰ যুদ্ধ দেখোক যে সবে সুৰগণ।
কৃষ্ণ অৰ্জ্জুনক ৰণে জিনি দৃঢ়মতি।
ইন্দ্ৰৰ সাধিবো জয় শুনা প্ৰজাপতি॥৪৪০
মহেশৰ বাণী শুনি দেৱ সৃষ্টিকৰ।
ৰুদ্ৰক সম্বুধি পাচে বুলিলা উত্তৰ॥
অৰ্জ্জুনক জিনি ৰণে তুমি মহেশ্বৰ।
ৰাখিবাহা জানো আবে দেৱ নিৰন্তৰ॥৪৪১
