এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৩
দেৱজিত।
আথ বেথ কৰি অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ শৰ আনি।
ধনুৰ গুণত যুৰি প্ৰহাৰিলা টানি॥৩৩৭
গদ সমে হাত কাটিলন্ত ধনঞ্জয়।
বোম্বাল ৰুধিৰ বহে দেখিতে বিস্ময়॥
যেন খৰতৰ বেগে নদী বহি যায়।
সেইমত ধাৰে তাৰ শোণিত বহয়॥৩৩৮
হাত চেদ দেখি পাচে বীৰ বজ্ৰবেগে।
আটাসেক দিয়া ধাইলা যেন কালমেঘে॥
মুখ মেলি অৰ্জ্জুনক বজ্ৰ বেগে যায়।
ৰথত আছন্ত কৃষ্ণ ধনঞ্জয় চাই॥৩৩৯
মাধৱে বোলন্ত সখি কিবা চাহ আৰ।
দিব্য শৰ মাৰি আক কৰিয়ো সংহাৰ॥
মাধৱ বচনে ক্ষুৰপতি শৰ আনি।
প্ৰহাৰ কৰিলা শৰ গাণ্ডিৱক টানি॥৩৪০
অৰ্জ্জুনৰ শৰ মনোজয় বেগে যায়।
বজ্ৰৰ যে শিৰক কাটিলা শৰে পাই॥
যেন মেৰুশৃঙ্গ বায়ু উৰুৱাইলা অতি।
সেইমতে কাটিলা অৰ্জ্জুনৰ ক্ষুৰপতি॥৩৪১
পৰ্ব্বত সমান বীৰ ঢলিয়া পৰিলা।
স্বৰ্গ যে পৃথিবী সব পাতাল লৰিলা॥
নদ নদী সাগৰ কম্পিল গিৰি বন।
কম্পি কম্পি গৈলা পাচে চৈধ্যয় ভুবন॥৩৪২
