এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সমাজৰ স্বাৰ্থপৰতা।
স্বাৰ্থপৰ মানৱ সমাজ, ক’ত তোৰ
কৰ্ত্তব্যৰ জ্ঞান? ধৰ্ম্মৰ ধৰণী ভাবি
মিছাকৈয়ে ওফন্দি ভেমত, ভাবিছ নে
মাত্ৰ তোৰ স্বাৰ্থৰ কাৰণে বিধাতাৰ
বিতোপন জগৎ সৃজন? দুৰ্ব্বলক
পীড়ি নিজে ৰবি মস্তকত, এই মহা
মন্ত্ৰ তোৰ ৰব নে সদায়? অৱস্থাৰ
বৈষম্যত কত শত জনে অনাহাৰে
তুলিছে বিননি, দেখা নাই অন্ধাৰত
বাট, তাৰ প্ৰতি আছে নে ভ্ৰূক্ষেপ তোৰ?
মন্ত্ৰ তোৰ—থাক পৰি, নুছুবি নুছুবি,
ধৰম—নুধাবি কোনো, থাক আন্ধাৰত।
কিযে হায়! ঘৃণিত ব্যৱস্থা তোৰ! তুচ্ছ
নাৰকীয় উদৰ-পূৰণ-হেতু! এনে
বৰ্ব্বৰ শাসন ল’ই সভ্যতাৰ কৰ
অভিমান! কৰ বাঞ্ছা ন্যায়ৰ শাসন!
কত তোৰ কুমন্ত্ৰণা, ষড়যন্ত্ৰ হায়!
প্ৰকৃত মানৱে যেবে বিশ্বৰ কল্যাণ-
হেতু, নামানি শাসন তোৰ, যায় ছিঙ্গি
