( ৭৮ )
লোহাৰ জিঞ্জিৰি দিয়া বন্দী কৰি থৈব।
মনোময় গজ চড়ি পৃথিবী ফুৰিব॥ ৮০৬
দুৰ্জ্জন গণক মানে কৰিব বিনাশ।
পৃথিবীৰো হৈবে আতি পৰম উল্লাস॥ ৮০৭
পাতিবেক ৰাজা হৰি বংশি এক জন।
গোত্ৰে পৌত্ৰে সমচি কৰিব এক জন॥ ৮০৮
যজ্ঞ কলা নামে বিপ্ৰ কলাপ গ্ৰামৰ।
ঈশ্বৰৰ মুখে জাত ষোড়শ বৎসৰ॥ ৮০৯
ধৰ্ম্ম তনু সৰ্ব্ব কালে যুবত শৰীৰ।
তাহান সমান কেহো নাহি মহাধীৰ॥ ৮১০
বংশে সমে আছ তেহে আন বিপ্ৰ নাই।
পৰম যোগেন্দ্ৰ বেদ বক্তা শুদ্ধ কাই॥ ৮১১
যোগ বলে স্ৰজিবাক পাৰে ত্ৰিভুবন।
আদি পূৰ্ব্ব তেহো পুৰুষত উতপন্ন॥ ৮১২
হেন শুনি গোসানী পুছিলা শঙ্কৰত।
কহিয়ো গোসাঞি ইটো কথা কেনমত॥ ৮১৩
কিবা হেতু পুৰুষে তাহা বিসৰ্জিলা।
তাহান সঙ্গত আৰু কোন জন ভৈলা॥ ৮১৪
কেন মতে ঈশ্বৰৰ মন চুলকিলা।
কিবা হেতু হেন মত কৰ্ম্ম আছৰিলা॥ ৮১৫
ইহাক শুনিতে মোৰ পৰম আনন্দ।
পাছে আন কহিবাহা দেব জগবন্দ॥ ৮১৬
তযু সেৱকিনী মঞি সুধিৱাক পাঞো।
সবে কাৰ্য্য এৰি মঞি তোমাক ধিয়াঞো॥৮১৭
