( ৫৯ )
জম্বুদ্বীপ মধ্য যত আছে মহিপাল।
সবাকো দিয়োক মোক কৰিবাক পাল॥ ৬০৫
এহি বৰ দিয়ো মোক দেব দিবাকৰ।
মন বাঞ্চা পুৰিয়োক তযু সেৱকৰ॥ ৬০৬
দিবন্ত আদিত্য বৰ হৌক মনপুৰ।
অবিশ্ৰান্তে পূজা কৰা পাৰ্ব্বতী শঙ্কৰ॥ ৬০৭
এতেকেসে হৈব সিটো লোক অধিকাৰ।
সকল লোকৰ সিটো লৈবে কৰভাৰ॥ ৬০৮
গৌৰে কামৰূপে আৰু জয়ন্তা মগধে।
হৈবে একছত্ৰ ৰাজা অতি বিদগদে॥ ৬০৯
তাহাৰ নগৰ হৈব নামে ৰত্নপুৰ।
শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন ভক্তি হৈবেক প্ৰচুৰ॥ ৬১০
বিংশতি অধিক শত বৰিষ প্ৰখ্যাত।
পালিবে ধৰণী তাৰ নাহিকয় পাত॥ ৬১১
পাছে তাৰ শত আয়ু হৈবে সমাপতি।
সান্তনুয়ে স্বৰ্গ ভোগ কৰিবন্ত আতি॥ ৬১২
হৈবে সাত পুত্ৰ তাৰ লোকে নসহিব।
সাত খণ্ড কৰি ৰাজ্য বিভাগিয়া লৈব॥ ৬১৩
তাতে কলি দোষে বিপ্ৰগণে বিভাগিব।
বহুতৰ বিপ্ৰ সবে কুবুদ্ধি দৰ্শাইব॥ ৬১৪
মহন্তক পীড়িবেক হৈব অহঙ্কাৰ।
নহৈবেক তাত হৰি ভকতি প্ৰচাৰ॥ ৬১৫
অল্প আয়ু অল্প শস্য হৈব ধৰণীত।
পাপে আগ্ৰহিব লোক হেবেক বৰ্জ্জিত॥ ৬১৬
