( ৪৩ )
ব্ৰহ্মাক চাহিয়া হাসিলন্ত ঘনে ঘনে।
ক্ৰোধ মনে পিতামহে মাতে কতোক্ষণে॥ ৪২৩
শুন দুৰাচাৰ সব কৰ উপালম্ভ।
আমাক হাসিলি সবে কৰি মহা দম্ভ॥ ৪২৪
যি সবে আমাক কৰিলেক পৰিহাস।
সবে সিদ্ধ শৰীৰত হৌক নিৰিবাস॥ ৪২৫
কলিৰ লগত গৈয়া বিপ্ৰ বেশ ধৰি।
পৃথিবীত ফুৰিবিহি ভক্তি নিন্দা কৰি॥ ৪২৬
নানা তৰ্ক শাস্ত্ৰ লৈয়া দম্ভ ভাৱ ধৰি।
লোকক মুহিবি সবে বহু বল্ক কৰি॥ ৪২৭
ভকতি বিনাশি নানা ফলক লোভাই।
ফুৰিবিহি সবে নিজ দেহ প্ৰৱৰ্ত্তাই॥ ৪২৮
মহন্তক নিন্দা কৰিবিহি মন্দ কাম।
বেদৰ ৰহস্য বাক্য কৰিবি বিৰাম॥ ৪২৯
শঙ্কৰ বদতি দেৱী শুনিয়ো পাৰ্ব্বতী।
আনো অসংখ্যাত বাণী বোলৈ প্ৰজাপতি॥ ৪৩০
শুনি মুনি সবৰ কম্পিত ভৈল মন।
আমৰা সবৰ আবে কি ভৈল জীৱন॥ ৪৩১
এতেকে তাহাৰ জন্ম হৈল পৃথিবীত।
ভকতি বিৰোধি সবে ৰাক্ষসতো ধিক॥ ৪৩২
এহি মতে কলি সমে পৃথিবীত আসি।
বৈষ্ণৱক হিংসিবেক ভকতি বিনাশি॥ ৪৩৩
নানা শাস্ত্ৰ সব দেখাই কুতৰ্ক কুবৃতি।
কলিৰ লোকক কৰিবেক পাপমতি॥ ৪৩৪
