( ১৪ )
পাৰ্ব্বতী বদতি প্ৰভূ দেৱ ত্ৰিলোচন।
আসম্বাৰ বন্দনীয় নাহি এক জন॥ ১১৭
শঙ্কৰ বোলন্ত জায়া শুনিও বচন।
মই হৰ আৰু ব্ৰহ্মা বিষ্ণু তিনি জন॥ ১১৮
আসম্বাৰ বন্দনীয় এই তিনি হয়।
মহা গোপ্য কথা কহোঁ তোমাত নিশ্চয়॥ ১১৯
বৈষ্ণৱেসে বিষ্ণু আক জানা সাৰোত্তৰ।
আছয় ব্ৰাহ্মণ্য গুণ যিটো ব্ৰাহ্মণৰ॥ ১২০
কৃষ্ণৰ একান্ত ভৃত্য ভক্ত যিটো জন।
এহি ত্ৰিতয়েৰ সদা বন্দিবে চৰণ॥ ১২১
ইন্দ্ৰ আদি দেৱক প্ৰণাম নকৰয়।
যিটো সেৱা লৱে আয়ু শ্ৰীহত হয়॥ ১২২
পুৰাণ সংহিতা বেদ সবাৰ বচন।
তোমাত ৰহস্য কথা কৈলে উদাৰণ॥ ১২৩
এহি মানে বিপ্ৰৰ চৰিত্ৰ কথা গৈলা।
বৈষ্ণৱ কলাক হৰে কহিবাক লৈলা॥ ১২৪
বোলন্ত পুৰুষোত্তম আমি অল্প জন।
অগাধ সমুদ্ৰ হৰ গৌৰীৰ বচন॥ ১২৫
তাক কাঠি লৈয়া মই জুখিবাক লৈলো।
যিটো গুৰু দেৱতাৰ আজ্ঞাক লভিলো॥ ১২৬
তেহেন্তে ঈশ্বৰ ৰামচন্দ্ৰ কৃপাময়।
তান বংশে জন্ম হেন মোৰ হৈয়াছয়॥ ২২৭
খাদ্যোতে মাৰ্ত্তণ্ডে হোৱে যেনয় অন্তৰ।
ৰাঘৱৰ বংশ মোৰ হেন পটন্তৰ॥ ১২৮
