সি পুৰীত আলেক্জেণ্ডাৰ আৰু পুৰু।
| আলেকজেণ্ডাৰ—
|
প্ৰথম সি পৰাজয় জানা মোৰ পুৰু,
- তোমাৰে হাতত পৃথিবীত! ইতিহাসে
- ক’ক যিবা কয়, নিজেও যিহকে কওঁ
- গৰ্ব্বৰ বলত মই, মুক্তকষ্ঠে আজি
- কৰিছোঁ স্বীকাৰ পুনৰ্ব্বাৰ ই পুৰীতো
- সেই কথা। পাহৰিব পৰা নাই মই
- আজিও যে চিত্ৰ সেই ভীষণ ৰাতিৰ!
- তিমিৰ সি অন্ধকাৰ, ঘনে ঘনে বজ্ৰ-
- পাত, কল্ কল্ শতত্ৰুৰ খৰস্ৰোত, মহা-
- স্ফীত সি উন্মাদ, বৃংহিত হস্তীৰ সেই,
- অশ্বৰ সি হ্ৰেষা-ৰৱ, ৰথৰ ঘৰ্ঘৰ,
- প্ৰলয়-সংঘৰ্ষ মানুহৰ, এতিয়াও
- মাৰি যায় ভূমিকম্প থাকি থাকি কিযে
- এটা স্মৰণত মোৰ!
|
| আলেকজেণ্ডাৰ—
|
ভূমিকম্প! সেই ভূমি কম্পনত দেখোঁ
- বিপূল সি কলেৱৰ তৱ অতিকায়
- গজাৰোহী! সমুখত তাৰ অশ্বৰাজ
- “বুকফাল” মোৰ! অতি সৰু দেখুৱালে
- বোধ হয় বীৰেন্দ্ৰ ই আলেকজেণ্ডাৰ
- সেই দিনা শত্ৰুৰ সন্ত্ৰ্যস্ত তীৰত!
|
