পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৬২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

তুমি মাথো ভাৰসাৰ থল সংসাৰত,
হেৰুৱাই অকালত জীৱন সঙ্গিনী,
তুমি তাৰ সঙ্গী জীৱনত॥
প্ৰাণাধিকা অৰ্দ্ধাঙ্গীনী অৰ্দ্ধ অঙ্গ শূণ্য কৰি
সুখৰ সপোন ভাঙ্গি গইছে স্বৰ্গত,
তুমি মাথোঁ হিতেশক শাস্তি দিয়া, দেবি!
সখীৰূপে দুখৰ কালত॥
আৰু----------------
দুৰ্ভগীয়া নৰ যৱে পৰে, হায়! বিপদত
বন্ধুয়ে তিয়াগি তাক যায় এৰি থই,
কিন্তু, হে চকুলো! তুমি তেনুৱা কালত
থাকা তাৰ লগৰীয়া হই॥
ই স্নেহ সামান্য নোহে, এনুৱা চেনেহ নাই;
নাই নৰ-হৃদয়ত, হায়! কোনজন
বিপদৰ সঙ্গীহয়? আপদ কালত
যৱে নৰ বিষাদ মগন?
পৰাণৰ পুত্ৰে যৱে কৰে, হায়! প্ৰাণত্যাগ
দুৰ্ভাগিনী জননীক কন্দুৱাই থই,