পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৪৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

মােৰ বলবীৰ্য, দেবি! আকাশ কুসুম মাথোঁ
দুৰাশা সঙ্গিনী মােৰ সদা সৰ্ব্বকাল
চকু নাই, খােজোঁ চাব পূৰ্ণীমা নিশাৰ জোন
কোন মুৰ্খ মােৰ দৰে? কিনাে ই কপাল!!
তুমি, হে কল্পনা দেবি! কবিৰ আৰাধ্য ধন,
কিবা পুণ্য আছে মােৰ পাম মই সিৰতন?


কিন্তু, হে কল্পনা দেবি! তুমি অতি দয়াময়ী
কৃপা কৰি কোৱাঁ, সেয়া কিহৰ পােহৰ?
কোনেনো জ্বলায় চাকি এই ঘােৰ অৰণ্যত?
কিহৰ পােহৰ, দেবি। ই নিশা দুপৰ?
এই মহা নিশা সৱে আছে ঘােৰ টোপনিত,
কোন তেওঁ সাৰে আছে, দেৱি! কিনাে গুণণীত॥
কোৱাঁ, দেবি! কোন তেওঁ? সেই চাকি পােহৰত
কি লিখিছে? কি চিন্তিছে? কাৰ আৰাধনা—
কৰিছে নিৰৱে আজি? লিখিছে কাব্য, কবিতা—
মনপ্ৰাণ মুগ্ধকৰ তেওঁ কি, কল্পনা?