সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৪৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

মহাযুদ্ধ “ট্ৰয়যুদ্ধ” (৫) মহাকাব্য “ইলিয়াড” (৬)
পালে কি হেঁতেন, দেবি! জগতৰ নৰে স্বাদ?


যাহােক, কল্পনা! তুমি ইঘোৰ ৰাতিত মােক
চেনেহি! চেনেহ কৰি কোৱাঁছোঁ এবাৰ,
সৌৱা যে দূৰত কিবা জ্বলিছে পােহৰ এটি,
কিহৰ পােহৰ সিটো? সেই ঘৰ কাৰ?
নােহোঁ কালিদাস মই, নহও ভাৰবী, দেবি!
নােহোঁ ভৱভূতি, ভৰ্ত্তৃ, নােহোঁ মই কোনাে কবি॥
নােহোঁ চেক্ষপীৰ কিম্বা ভাৰ্জ্জিল হােমাৰ মই,
নােহোঁ ছদি, নােহোঁ স্কট্‌, নহওঁ মিল্টন,
নােহোঁ ব্যাস বাল্‌মীকি, দান্তে, দ্ৰাইদেন, মুৰ,
নােহোঁ কবি বাইৰণ, ছেলী, টেনিছন॥
নাই তেনে ভাগ্য মােৰ, মই সি সবৰ দৰে
ভুলাম জগত-জন তেনে সুললিত সুৰে॥


(৫) Trojan war.
(৬) গ্ৰিক মহাকবি হােমাৰে (Homer) লিখা ‘ইলিয়াড্’ (Illiad.) মহাকাব্য।