পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১৯০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

*  *  *  *
*  *  *  *

১৪

⸻আছিলে মনত আশা, অন্তিমত, প্ৰাণাধিকা
দুচকু মুদিম বুলি তোমাৰ হাতত।
কিন্তু বিধতাৰ বিধি কি কৰি বুজিম আজি?
ভাঙ্গিলে সি সুখময় স্বল্প অকালত!!
যি ভাবিলে আগহ’ম সি থাকিল পৰি পাছ,
ভবা কথা সকলোটি গ’ল দূৰলই!
স্বপ্নৰো অগম্য যিটো ফলিলে ভাগ্যত আজি!
আঁতৰিলা, প্ৰাণ, প্ৰিয়া! হিয়া শূন্য কই!!
দি গইছা সঁচা, প্ৰিয়ে! দুটি পুত্ৰ দুটি কন্যা,
তুমি কিন্তু নাই বুলি হিতেশ শ্ৰীহীন!
অসাৰ সংসাৰ যেন ঘোৰ অন্ধকাৰে ভৰা,
বালুময় মৰুভূমি জন প্ৰাণী হীন!

১৫

ইচ্ছাময় জগদীশ!!