পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১৮৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

পৰ্ব্বতৰ ফালে পুনু গ’ল কান্দি কান্দি
ইনাই বিনাই গদা বিয়াকুল প্ৰাণ!!
*  *  *  *
*  *  *  *

১২

   যোৱা, গদা! যোৱাঁ, ৰজা! যোৱাঁ, সৰ্গদেও
নোহোবা কেৱল তুমি এই শ্মশানত আনি
থইছ প্ৰাণ-প্ৰতিমা, দেখিছা এন্ধাৰ!
তোমাৰ নিচিনা, ৰজা! আছে আৰু দুৰ্ভগীয়া,
প্ৰেমময়ী প্ৰিয়তমা শ্মশাণত তাৰ!!
আমিও তোমাৰ দৰে জীৱনৰ প্ৰাৰম্ভতে
পৰাণৰ প্ৰিয়সখী থ’লো শ্মশানত!
হেৰুৱাই অৰ্দ্ধাঙ্গিনী— (প্ৰাণাধিকা প্ৰিয়, পত্নী)
দেখিছোঁ এন্ধাৰ আজি সংসাৰ-মাজত!!
আমাৰো তোমাৰ দৰে আজি, ৰজা! শূণ্যঘৰ,
শান্তিময়ী প্ৰিয়া বিনে শান্তি নাইকিয়া!
ভাই বন্ধু পুত্ৰ কন্যা যদিও সকলো আছে।