এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পুণ্যৱন্ত ধৰ্ম্মী জনে তিয়াগি জীৱন,
গই সেই স্বৰগত থাকে আনন্দত
চিৰশান্তি সম্ভোগত হই নিমগন॥
সেই সুখ সেই কথা যত ভাবি চাওঁ,
অতি সুমধুৰ বুলি তত ভাব হয়;
কৰিব কল্পনা, হায়! নহয় স্বৰগ,
মেঘৰ সিপাৰে স্বৰ্গ অতি সুখময়॥
সি ঠাইত মাত্ৰ সাধু সুখ ভোগ কৰে,
মাথোঁ পুণ্যৱন্তে তাত সুখশান্তি পায়;
পাপী মাত্ৰে সি ঠাইত নোৱাৰে সোমাব,
সেই স্বৰ্গ শান্তি ভৰা সেই সুখৰ ঠাই॥
লাগে তেনেকুৱা স্বৰ্গ লাগে সকলোকে,
চিৰ শান্তি ভৰ স্বৰ্গ লাগে যে আমাক,
কিন্তু কেনেকই পাম সুখৰ স্বৰগ,
যি স্বৰগে কৰে ঘৃণ পাপীৰ আত্মাক?
কৰিছ বা কত মন, জনম অৱধি
( ১৪৫ )
