এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
“নিদিবা গদাক আৰু হৃদয়ত শোক॥’’
এই বুলি গদাপাণি মৰাশ কোলাত লই
বিমুৰ্চ্ছিত হই শোকে পৰিলে মাটিত।
গদাৰ কান্দোন শুনি থাকিব নোৱাৰি, যেন
বনদেবী অৰণ্যৰ হ’ল উপস্থিত॥
গদাৰ শোকত যেন নিজেও ব্যাকুল হই,
বুলিব ধৰিলে দেবী সাদৰে গদাক:—
“নাকান্দিবা তুমি, ৰজা! কি হ’ব কান্দিলে আৰু
“এই জনমত তুমি নোপোৱা প্ৰিয়াক।
“নাকান্দিবা তুমি, সোণ! ৰাণীৰ কাৰণে,
“প্ৰাণী আৰু নাই জগতত!
“বৈকুণ্ঠ ঈশ্বৰী আৰু প্ৰভুয়ে সইতে
সুখে তেওঁ আছে গোলোকত॥
“চন্দ্ৰ সূৰ্য্য থাকে মানে ৰাখিলে কুঁৱৰী
“অতুলন কীৰ্ত্তি সংসাৰত!
( ১৩২ )
