পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১৬০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

একাদশ সৰ্গ।
⸺⸺––⸺⸺

“⸻Weep not to her, in her spring time she flew
To that land where the wings of the soul are unfurl’d
And now like a star beyond evening’s cold dew
Looks radiantly down on the tears of this world.”
   ⸻⸻⸻⸻Moore
    সপোনব কথা ভাবি হই অতি বিয়াকুল
 লাহে লাহে আহি গদা পালেহি পাছত
 তেজেৰে ৰাঙ্গলী দেহা দুখুনী ৰাণীৰ, হায়!
 পৰি আছে য’ত সেই অৰণ্য মাজত॥
 দেখিলে স্বপ্নৰ কথা তালে তিলে ফলিয়ালে
 সঁচাকৈয়ে কুঁৱৰীৰ প্ৰাণ আৰু নাই!
 সঁচাকৈয়ে জগতত ৰাণী আৰু নাইকিয়া,
 সঁচাকৈয়ে গ’ল ৰাণী স্বামীক পেলাই॥
 * * * * *
 * * * * *