পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১৫৮

“আছে য’ত দময়ন্তী দ্ৰোপদী সুখত
“আঁহা, আই! থাকাঁ সুখে তুমি সি থানত॥

৯

   “নন্দন বনৰ পৰা আনি পাৰিজাত ফুল
“গাঁথিছে সুন্দৰ মালা আজি বিজয়াই,
“অতি হাবিয়াস কৰি তোমাক পিন্ধাম বুলি
“আনিছে সি মালাধাৰি থালত ভৰাই॥
“আঁহা, আই! নাকান্দিবা নকৰা মনত দুখ,
‘খোপাত পিন্ধাই দিওঁ আঁহা, মালাধাৰি।
বিষাদ ব্যাকুলা হই আৰু নকৰিবা শোক
“নুটুকিবা আৰু, আই! চকুলো দুধাৰি॥

১০

   “বহু ক্লেশে বহু দুখে দুখ ভাগৰত
“পিয়াহ আতুৰা হই আহিছা বাটত
“আঁহা আই! কৰা পান সুখেৰে অমৃত
“এৰি দিয়া শোক, হোৱা আনন্দিত চিত॥
“পথশ্ৰমে, ৰ’দ তাপে ওলাইছে ঘাম;