পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১২৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

“পালন কৰিবলই, নিমিত্তে স্বামীৰ
"( স্বামীৰ কাৰ্য্যত লাগি, স্বামীৰ সেৱাত )
মৰণতো মহা সুখ। তিৰুতা জাতিৰ॥
“কিন্তু, নাথ! আৰু তুমি মাথাকা ইয়াত,
“শ ক্ৰৰে দেখিলে হ’ব তোমাৰ বিলাই।
“পলোৱ। পলোবা তুমি, গুছি যোৱা গই,
“নগা-পৰ্ব্বতত গই থাকিৰা লুকাই।
যি কৰিছে চাউডাঙ্গে মোকেই কৰক,
“যি সহিছো, আৰু, নাথ। সহিয়ে থাকিম,
“মোক কৰা অত্যাচাৰ কৰিলে তোমাক,
“কেনেকই প্ৰাণনাথ! সহিব পাৰিম?
"শত্ৰুৰ বে তৰ কোৰ পৰিছে। সহিব,
“কটা ঘ তে কলাখাৰ ম’হাও সহিম,
“মোক কৰা অত্যাচাৰ কৰিলে তোমাক,
কেনেকই, প্ৰাণনাথ সহিব পাৰিম? »
“তিৰুতাৰ জন্ম, নাথ। স্বামীৰ নিমিতে,
“স্বামীৰ মুখৰ অৰ্থে তিৰুতাৰ ধন,