এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
“সতী তিৰুতাক এনে যাতনী ভুগাই?
“দেখিছোঁ মইতো আৰু নোৱাৰো সাৰিব!
“বিধতা বিমুখ! হায়! কি হ’ব পলাই?
“পলালো বহুত! হায়! আৰু মই নপলাওঁ
“আপুনি নিজেই আজি ধৰা দিওঁ গই,
“কি কৰো কৰক মোকে দুষ্ট ল’ৰাৰজা
“এৰক ৰাণীক মোৰ দুৰ্ভগাক লই॥”
এই ভাবি গদাপাণি পুনু বিয়াকুল মনে
নামচা পৰ্ব্বত এৰি ওলালে বাহিৰ,
নানা কথা ভাবি ভাবি অৰণ্য মাজত
হ’ল দুৰ্ভগীয়া গদা অথিৰ-অবিৰ॥
