পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১১১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

কিৰূপে কৰিব বধ দুৰন্ত বাঘক?
কি কৰি শত্ৰুক মাৰি কৰিব উদ্ধাৰ
অপোনাৰ কুঁৱৰীক প্ৰাণৰ প্ৰাণক

হৃদয়ৰ শোক, হায়! সহিব নোৱাৰি আৰু

কৰুণ সুৰেৰে গদা কান্দিলে দুখত
"চাৰিওটি ঠাই ঠাই কৰিলি, বিধতা!
নিষ্ঠুৰ নিচিনা তোৰ নাই ত্ৰিলোকত॥
“লৰাদুটি লই দুয়ো মাইকী-বাপেকী আমি
একেলগে কত সুখে কৰিছিলো বাস
“তই কিন্তু চাৰিওটি কৰি থান থান
“ভাঙ্গিলি সুখৰ ঘৰ!! কৰিলি নিৰাশ!
“কন্দাবৰে কাৰণে কি, নিৰ্দ্দয় বিধতা তই
“কৰিলি সৃজন মোক জগত –মাজত?
‘সংসাৰৰ সুখময়ী ছবি খনি দেখি
‘‘হাঁহিব' নাপাওঁনে কি এই জগতত
“কঠুৱা বিধতা! তোৰ কঠুৱা হৃদয় মন!