পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৬৫

৬৩

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ

নাহি আত্মপৰ ভাব গহিন গম্ভীৰ।
কাম ক্ৰোধ লোভ মোহ বিহীন সুধীৰ॥
শঙ্কৰত বহু গুণ আছে বিদ্যমান।
ছল চক্ৰে সাৰ তুমি লম্পট প্ৰধান॥
ইন্দ্ৰে সমে তোমাৰ স্বভাব একে দেখি।
লম্পটে লম্পটে দুয়ো বান্ধি আছা সখি॥
প্ৰীতিত নেদিবুঁ‌ ৰাজ্য দিবুঁ‌ যুদ্ধ দান।
শুনি সবে দেবতা ভৈলেক আগুয়ান॥
ইন্দ্ৰক প্ৰমুখে সবে অস্ত্ৰ শস্ত্ৰ ধৰি।
প্ৰহাৰিবে লৈলা দৈত্য সেনাক আবৰি॥
দেখিয়া তাৰকে শীঘ্ৰে ৰথত চড়িলা।
মহা ধনু ধৰি দেবতাক খেদি গৈলা॥
মুহূৰ্ত্তকে ৰণস্থলে উঠিলেক বোল।
প্ৰলয় কালত যেন সাগৰ কল্লোল॥
পড়িলা অনেক বীৰ উভয় দলত।
বহিলা শোণিতে নদী সমৰ স্থলত॥
ভাসিবে লাগিলা ৰথ ৰণী অসঙ্খ্যাত।
মিলিলা বিষাদ পাছে দেবতা সবাত॥
বহিবে নপাৰে দেবে দৈত্যৰ আগত।
অজেয় অমৰ দৈত্য হৰৰ বৰত॥
দেখি হৰি আগ হুয়া কৰে ঘোৰ ৰণ।
পাছত সহায় যত দিকপাল গণ॥
অসঙ্খ্যাত দানব সেনাক নেই দলি।
দেখি আগে ভেণ্টিলা তাৰকা মহা বলী॥
অসঙ্খ্যাত বাণ আনি ধনুত যুড়িলা।
গাৱে গাৱে দেবতাক তাৰিবাক লৈলা॥
প্ৰথমতে বিষ্ণুক হানিলা কুড়ি বাণ।
ইন্দ্ৰক ভেদিল ষাঠি শৰে বড় টান॥