পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৩৬

৩৪

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

সমৰত সুশিক্ষিত মাতঙ্গ প্ৰধান।
হাজাৰেক আনিলা টানিবে ৰথ খান॥
আনিলা হাজাৰ ঘোড়া যুদ্ধত শিক্ষিতে।
তাৰকাৰ স্বৰ্ণময় ৰথক টানিতে॥
ছই গোটা সিংহ আনি সাজিলা ৰথত।
কৰে মহা শোভা আৰু সহায় ৰণত॥
কতেক কহিবোঁ‌ তাৰ বলৰ মহত্ত্ব।
ত্ৰিভুবন জিনিবে পাৰয় নিমেষত॥
অসুৰ তাৰকা যেবে মহা ৰাজা হৈলা।
তাহাৰ শবদ ত্ৰিভুবনে বহি গৈলা॥
দেব ভয়ে পলায়া যতেক দৈত্য আছে।
গৰ্ত্তৰ চেঙ্গেলী যেন ওলাইয়া নাচে॥
অনেক স্থানৰ দৈত্য ভৈলা এক স্থান।
উচ্ছল পিচ্ছল ভূমিকম্পে ঘনে ঘন॥
বজ্ৰাঙ্গয়ো পুত্ৰক দিলেক বহু সেনা।
তাৰকাৰ সৈন্য পাছে ভৈলা অগণনা॥
পুত্ৰৰ লগত পাছে বজ্ৰাঙ্গ ৰহিলা।
ৰাজনীতি পুত্ৰক অনেক শিক্ষা দিলা॥
বজ্ৰাঙ্গে বোলন্ত বাপ শুনিয়ো তাৰক।
কদাচিতো হিংসা নকৰিবা দেবতাক॥
দেবৰাজ ইন্দ্ৰ যে তোহোব জ্যেষ্ঠ পিত।
তাৰ সঙ্গে যুদ্ধ নকৰিবি কদাচিত॥
ধৰ্ম্ম কৰিবাহা পুত্ৰ নকৰিবা পাপ।
অকাৰণে নেদিবা কাহাৰো মনস্তাপ॥
সুকৰ্ম্ম কৰিবা শীঘ্ৰে বিলম্বে মন্দক।
সাধুৰ সঙ্গত থাকি দণ্ডিব দুস্টক॥
শ্ৰেষ্ঠজনে সঙ্গে নকৰিবা বিসম্বাদ।
মোৰ বাক্য নৰাখিলে মিলিবে প্ৰমাদ॥