পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/১৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫
তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ

শুনিয়া বজ্ৰাঙ্গে   মাতৃক বুঝান্ত
 কিয়ো হিংসা কৰা আই।
যিতো জনে পৰ  হিংসা আচৰয়
 তাহাৰ কল্যাণ নাই॥
তথাপি মাতৃৰ  বচন পালিলে
 সদ পুত্ৰ বোলে তাক।
যি কৰ্ম্ম কৰিলে  সন্তাপ গুছায়
 কহিয়ো সিতো কথাক॥
দিতি বোলে বাক  যতো দেবতাক
 বান্ধি আনি দিয়া মোক।
আগত থাকিযা  বিকৰ্থি মাতিবুঁ
 তেবেসে পলাইবে শোক॥
মাতৃৰ চৰণে  প্ৰণামি বজ্ৰাঙ্গে
 স্বৰ্গক সাজি চলিলা।
যিমতে মনুষ্যে খাটত উঠয়
 উঠন্তে দুঃখ নভৈলা॥
সসৈন্যে বজ্ৰাঙ্গে  স্বৰ্গত উঠন্তে
 মনে নগণিলা দুঃখ।
দেখিযা দিতিৰ হৰিষ অন্তৰ
 চাহি ৰৈলা উদ্ধ মুখ॥
অনন্তৰে বীৰে স্বৰ্গত চড়িয়া
 অমৰাবতীক পাইলা।
বজ্ৰাঙ্গে আসয় শুনিয়া ইন্দ্ৰৰ
 মনে বড ভয় ভৈলা॥
সবে দেবতাৰ  স্মৃতি ভঙ্গ ভৈলা
 নিশ্বাস বহয় খৰ।
মিলি সব দেবে আলোচ কৰিয়া
 কৰিলেক বুদ্ধি সাৰ॥