তেতিয়া তেওঁলোকে ভগৱন্তবস্তুৰ আলিঙ্গনো লাভ কৰিব নোৱাৰিলে। আকৌ তেওঁলোকে পৰীক্ষাত appear হ'ব লগা হ'ল তেওঁলোকৰ পৰীক্ষা আৰম্ভ হ'ল। শ্ৰীকৃষ্ণই তেওঁলোকক ক'লে ̶
দুৰ্ঘোৰ ৰজনী প্ৰেত পিশাচৰ গতি।
ঐত নাথাকিবা তোৰাসব স্ত্ৰীমতি।।
চৰে বাঘ ঘোঙ বৰাহৰ হুকহুকি।
কোনো কোনো বিষয়ৰপৰা নিবৃত্ত কৰিব লাগিলে প্ৰথমতে ভয় দেখুৱাব লাগে। ঘাইকৈ মানুহৰ তিনিটা ডাঙৰ ভয় ̶ যথা প্ৰাণৰ ভয়, লোকভয় আৰু ধৰ্ম্মভয়। ভগৱন্তই গোপীসকলৰ তেওঁৰ প্ৰতি একান্ত অনুৰাগৰ পৰীক্ষা কৰিবৰ নিমিত্তে প্ৰথমতে প্ৰাণৰ ভয় দেখুৱাই উভতি যাবলৈ ক'লে। গোপীসকল অটল হৈ ৰ'ল। কৃষ্ণই চালে যে গোপীসকলে তোঁক পাবলৈ নিজৰ জীৱনকো উছৰ্গা কৰিবলৈ সাজু আছে নে নাই অৰ্থাৎ এওঁলোকৰ মানত মই ডাঙৰ নে, এওঁলোকৰ প্ৰাণ ডাঙৰ। গোপীসকলে দেখুৱালে যে কৃষ্ণ ভগৱন্তবস্তু ডাঙৰ, তেওঁলোকৰ প্ৰাণ তুচ্ছ। ভক্তই যেতিয়া ভগৱন্তক পাবৰ নিমিত্তে নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গ কৰিবলৈ সাজু হ'ব, তেতিয়াই তেওঁ ভগৱন্তক পাবৰ অধিকাৰী হ'ব। এই পৰীক্ষা অকল গোপীসকলৰ নহয়, ঈশ্বৰ-লাভাকাঙ্খী সকলো ভক্তৰ। এই পৰীক্ষাত গোপীসকল উত্তীৰ্ণ হ'ল। শ্ৰীকৃষ্ণই গোপীসকলক দ্বিতীয় ভয় দেখুৱালে--
তোমাসাক নেদেখিয়া পিতৃ-মাতৃ ভাই।
পতিপুত্ৰচয় চাই ফুৰে ঠাই ঠাই।।
লাগ নাপাই মনে বৰ মিলিবে সংশয়।
এই পৰীক্ষাতো গোপীসকল উত্তীৰ্ণ হ'ল। তেওঁলোক অটল হৈ ৰ'ল। ভগৱন্তই গোপীসকলক কৰ্ত্তব্যভঙ্গৰ ভয় দেখুৱালে অৰ্থাৎ গোপীসকলৰ মনত লৌকিক ব্যৱহাৰ ডাঙৰ নে কৃষ্ণ ডাঙৰ এইটো চালে। ভগৱন্তক পাব খোৱা সাধক ভক্তৰ পক্ষেও এই একে পৰীক্ষাই।
ইয়াৰ পিছত ধৰ্ম্মৰ ভয় প্ৰদৰ্শন ̶
কান্দে শিশুগণ তাক পিয়ায়োক স্তন।
বেবায় বৎস কৰা গৈয়া ধেনুক দোহন।।
স্বামী আছে গৃহতে কিসক বৈলা ভ্ৰান্তি।
কৰিয়ো শুশ্ৰূষা তাক তুমি সৱ শাস্তী।।
স্বামীৰেসে সেৱা কুলস্ত্ৰীৰ মহাধৰ্ম্ম।
পুৰুষক পুষিবা কৰিবা গৃহ কৰ্ম্ম।।
যদি কলা জৰা কুজা কণা হোৱে পতি।
তাহাকো নেড়িব হেন শাস্ত্ৰৰ সন্মতি।।
