এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
চিলনীৰ ছাঁত কঁপে চাপৰি দুপৰৰ বননি
উদং দেহাৰে আমি স্পৰ্শ কৰোঁ নৈৰ অভ্যন্তৰ
বতাহ-বিৰিণাৰ সুহুৰিতে সুৰ মিলাই ম’হগুৱালৰ পেঁপা
ঐনিতমত জী উঠে বিনৈয়ে হেঁচা আহুৰ পুলি
কাংকানহঁতৰ লিহিৰি আঙুলি
গোধূলিৰে মলিন হ’লে মৰণাবনৰ পাত
সূৰুযেও দলিয়াই নৈলৈ
দিনজোৰা যাত্ৰাৰ মলিন পোছাক
ৰাঙলীপহীয়া মুখবোৰ লৈ
নাৱৰীয়া উকিৰে আমি উভতি আহোঁ
দবাৰ শৱদত পদূলিত প্ৰতীক্ষাৰে আই
দুচকুত চেনেহ হাঁচতি
জী উঠোঁ ভাগৰত মৰা ৰাতি
(২০০০)
৪৪//তটিনী তীৰৰ খেলা
