এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ডেচ্দিমোনা
১৯
উখাহলে দুয়ো চকু শোকে কান্দি কান্দি!!
বুলিলে শোকেৰে, “ডেচি! ওথেলোৰ প্ৰাণ!
“ওথেলো-হৃদয়-দেবি! তুমি যোৱাঁ গই,
“অনন্ত প্ৰেমেৰে ভৰা স্বৰ্গৰ মাজত
“খেলিবা অনন্দে তাত দেৱকন্যা লই॥
“কিন্তু প্ৰিয়ে! নুভুলিবা ভ্ৰান্তিৰ বশতো
“নাকিবা হিয়াত তুমি ছবি প্ৰণয়ৰ,
“তুমি আমি একো নাই, মাথোঁ ছঁয়াময়!
“ছঁয়ামায়া দুয়ো যায় পাছে দুদিনৰ॥
“সংসাৰৰ ছঁয়াবাজী বুজিব’ নোৱাৰি,
“ফুৰোঁ মাথোঁ মুৰ্থ আমি প্ৰণয় বিচাৰি॥
(২২)
নেদেখিলা তুমি, ডেচি ! এই বুলি কৈয়ে
তৰোৱালে স’তে ৰেপি ডিঙ্গি আপোনাৰ,
তোমাৰ বিৰহ-তাপ সহিব নোৱাৰি,
ধালখাই পৰি গ’ল ওথেলো তোমাৰ॥
ডিঙ্গিত সাবতি ধৰি খাই এটি চুমা
শোকেৰে বুলিলে,—“ডেচি! বিদৰিছে হিয়া
“মৃত্যুৰ আগৈয়ে মই খাইছিলো চুমা,
