এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৮
জ্ঞান-মালিনী
এবে তোমাকেহে খাটো
হে ‘প্ৰভু! দয়াময়!’—
আজি মহা বিপদত,
বিতত্-বিচূৰ্তি মই;
কেৱেঁ নেতাৰিলে মোক:—
নেলাগিলে কাৰো বেথা;
তুমিয়েহে তৰোৱাঁহি,
ভাঙ্গি এই মহা লেঠা;
অগতিৰ গতি তুমি,
অনাথৰ নাথ শুনো;
তেন্তে ই বিলই মোৰ,
চাই আছাঁ কেনেকৈ নো:
কণা অধমৰ ফালে,
কৃপা-চকু মেলি চাই,
তাৰাহি, হে দয়াময়!
ৰসাতলে গলোঁ হায়!!!
শঁক ১৮১৭
৪ ব'হাগ।
