এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(২৩)
অতি হৰষিত হই,
সমনীয়া লগ লই,
পথাৰে দলনি-কাণে নাচি-বাগি ফুৰিলোঁ,
একে একে সকলোকে সুঁৱৰিব ধৰিলোঁ।
এই বলমতে হাঁয়!
লগৰীয়া লগ পাই,
নাদুৰি-সাঁতৰি কত শত বুৰ মাৰিলোঁ,
কুলু কুলু কুলু মাত কত বাৰ শুনিলোঁ।
গাত ছকঠীয়া লই,
জাৰ কাতি কৰি থই,
মেজিৰ কাষত আহি কত বাৰ বহিলোঁ,
মাঘৰ বিহুৰ মেজি কত বাৰ দেখিলোঁ।
আৰু কত কি যে কথা,
লাগে যেন সাধু কথা,
পমি যায় হিয়া মোৰ বৰকৈ গুণিলে,
আজিও হৰিষ লাগে সেইবোৰ শুনিলে।
নিজম জোনাক নিশা,
অথবা হেঙ্গুলী উষা,
বাঁহীৰ মধুৰ মাত উজাগৰে শুনিলে,
অথবা বীণাৰ ধ্বনিশ্ৰৱণত পৰিলে,
প্ৰবাসী ঘৰত থাকি,
মানসী পটত আঁকি,
