এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৩
জয়মতী।
ৰজা।—নানিলাঁঁ ধৰাই কিয়
তেতিক্ষণে গৰবিনী নাৰী?—মন্ত্ৰী তুমি,
কিয় হলাঁ ৰাজকাৰ্য্যত এনুৱা নত!
বু: গো:।— ৰখা নাই বাকী।
আছিল আদেশ মোৰ, ধৰি আনিবৰ,
নিদিয়ে সন্ধান যদি।
ৰাজখোৱা।— দূতৰে হে ত্ৰুটী তেন্তে?
ৰজা।— কত দূত, আন বান্ধি।
তুৰন্তে শালত তাক দিব লাগেগই,
আজ্ঞা হল মোৰ।
বন্দাপাল।— যিবা আজ্ঞা স্বৰ্গদেৱ।
দূত।—স্বৰ্গদেৱ, অপৰাধ—
ৰজা।—তুৰন্তে শালত, তুৰন্তে শালত।
(দূতক লৈ বলীপালৰ প্ৰস্থান)
আন বান্ধি অপৰাধী, আছে কোন্ আৰু;
হালে-হালে পঠিয়াওঁ যমপূৰী আজি।
কটোৱাল।— (আঁঠু লৈ) স্বৰ্গদেৱ!
দুৱাৰত উপস্থিত মহিলা বাহন।
বু গো:।—- হব পায় জয়মতী!
আনগই যথাসমাদৰে; আন জন
নাহিব লগত।
