পৃষ্ঠা:জয়মতী.pdf/৫৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৪
জয়মতী।

কটোৱাল।— যিবা আজ্ঞা, দেউতা ঈশ্বৰ!

(প্ৰস্থান)


ৰজা।— আহে কোন্ ভাঙ্গৰীয়া!

বু: গো:।—দেখোঁ আহে কোন্‌,
 জয়মতী স্বইচ্ছায় আহিবৰ কথা।

ৰজা।—আনিছে সন্ধান জানে!

বু: গো:।— নোৱাৰিছোঁ কব।

(কটোৱালৰে সৈতে জয়মতীৰ প্ৰৱেশ)

জয়া।—নিবেদিছোঁ ৰাজভক্তি সিংহাসনলই।

ৰজা।— কোন তুমি, কিবা প্ৰয়োজন?

জয়া।—প্ৰয়োজন?
 প্ৰয়োজন, ৰজাদেৱ, নাই একো মোৰ;
 থাকে যদি আছে তোমাৰেসে। জয়মতী
 নাম মোৰ,—ৰজাৰ বোৱাৰী।

ৰজা।—(বুঢ়াগোহাঞিলৈ চাই নিৰুত্তৰ)

বু: গো:।—(বৰবৰুৱালৈ চাই নিমাত)

বৰবৰুৱা।—(তলমূৰ কৰি নিমাত)

সভাসদ।—(আচৰিত ভাৱে তৱধ)

ন্যায়ফুকন।—(বিৰক্তিৰ হাঁহিৰে মুৰদুপিয়নি)

জয়মতী।—কিবা দৃশ্য ইটো!
 কিয় হেন নিৰুত্তৰ, ৰজা-মন্ত্ৰীসভা?
 গুপুত ৰহস্য কিবা?