এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৪
জয়মতী।
কটোৱাল।— যিবা আজ্ঞা, দেউতা ঈশ্বৰ!
(প্ৰস্থান)
ৰজা।— আহে কোন্ ভাঙ্গৰীয়া!
বু: গো:।—দেখোঁ আহে কোন্,
জয়মতী স্বইচ্ছায় আহিবৰ কথা।
ৰজা।—আনিছে সন্ধান জানে!
বু: গো:।— নোৱাৰিছোঁ কব।
জয়া।—নিবেদিছোঁ ৰাজভক্তি সিংহাসনলই।
ৰজা।— কোন তুমি, কিবা প্ৰয়োজন?
জয়া।—প্ৰয়োজন?
প্ৰয়োজন, ৰজাদেৱ, নাই একো মোৰ;
থাকে যদি আছে তোমাৰেসে। জয়মতী
নাম মোৰ,—ৰজাৰ বোৱাৰী।
ৰজা।—(বুঢ়াগোহাঞিলৈ চাই নিৰুত্তৰ)
বু: গো:।—(বৰবৰুৱালৈ চাই নিমাত)
বৰবৰুৱা।—(তলমূৰ কৰি নিমাত)
সভাসদ।—(আচৰিত ভাৱে তৱধ)
ন্যায়ফুকন।—(বিৰক্তিৰ হাঁহিৰে মুৰদুপিয়নি)
জয়মতী।—কিবা দৃশ্য ইটো!
কিয় হেন নিৰুত্তৰ, ৰজা-মন্ত্ৰীসভা?
গুপুত ৰহস্য কিবা?