পৃষ্ঠা:জয়মতী.pdf/২৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৮
জয়মতী।


 আৰু এটি কথা;—তোমাক অনাথ কৰি,
 এৰি লাই, সোণাই লেচাই, যাম মই
 প্ৰাণ লই অকলে পলাই! —অসম্ভৱ—
 প্ৰিয়া, মোক, নধৰিবাঁ টানি। তৰোপৰি,
 ৰাহুৰ গ্ৰাসত এৰি পিতৃৰাজ্য মোৰ,
 নকৰি প্ৰাণক পণ পলাম অকলে!—
 ইও এক অসম্ভৱ কথা।

জয়া।— জানাঁ নাথ।
 তাতে হে ধৰিছোঁ টানি। নকৰিবাঁ মোক
 চিৰ-অনাথিনী; অকালত পিতৃহীন
 নকৰাঁ সন্তান। পতনমুখীয়া ৰাজ্য
 নকৰাঁ উচ্ছেদ। ঘুৰিলে ভাগ্য চাক,
 ঘুৰিব সুদিন; উদ্দেশ্য সফল হব,
 থাকিলে কুশলে তুমি।

গদা।— বান্ধনি কথাৰ।
 নাবান্ধিবাঁ, প্ৰিয়া, মোক যুক্তিৰে মেৰাই।

জয়া।— নহয় কথাৰ বান্ধ;
 হিয়াৰ আবেগ আৰু পত্নী-অনুৰোধ;—
 নুবুজিলাঁ প্ৰাণেশ্বৰ!

গদা।— বুজোঁ প্ৰাণেশ্বৰি।
 বুজিছোঁ কতনা আগে ব্যাখ্যান তোমাৰ।
 কৰা নাই অৱহেলা তৱ অনুৰোধ;
 নকৰোঁ কাচিত, এৰাঁ যদি আজিলই।