পৃষ্ঠা:ছুটিয়া বুৰঞ্জী.djvu/১৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

| এই লিষ্ট বৰ শব্দ নহব অন্তত ছুৰি। সকলৰ অহোমৰ হাতত পৰাস্ত হোৱাৰ সষৰ লৈকে ১০ বছৰ হেৰ কেৰ দেখা যায়। ধধজ পাললৈকে ছুতিয়াৰ ৰজা সকল বাপেকৰ পৰ। পুতেক ৰঙ্গা হৈছিল। ধ ধ পলৰ পুত্ৰ সন্তান জন্ম নাছিল। তেওঁ ঈশ্বৰ সেৱ। শ্বৰ ত ভুতি ভক্তি কৰেতে বুঢ়। কালত তেও সাধণী নামেৰ এজী কন্সাহে পলে। এই সাৰীক অনেক ৰজ মাৰ বিয়া কৰবলৈ বিচাৰিছিল। কিন্তু কাক দিব এইটা বাপেকে বিৰ কবিৰণাৱাৰিলে। অৱশেষত এদিন এটা কেকে টুৱ। দেখি ৰজই স্থিৰ কৰিলে যে পেয়ে সেই নােৰ কেৰ্কেটুৱাটো একেপাত শৰে মাৰিলৈ বগৰাই অনিব পৰিব তাকে তেও নাধীক বিয়া দিব। এজ। নাম হেৱ সধাৰণ ছুতীয়। ডেকাই একপাত সৰে সেই কেৰ্কেটুৱ। :ট। মাতত বাৰাই, সাধীক বিয়া কৰাবলৈ পেগ প্ৰথমত নন্ম ত নহিল, কিন্তু যেতিয়া বাপেকে তেওঁৰ ৰজ। জীয়েক জোয়েকক এৰি নিও বুলিলে তেতিয়াহে সাধী ৰিয়া সোমাল। বাপেকে জি প্ৰতি শ্ৰুতি মতে ৰাজ্য এৰি দিলে অৰু, কুবেৰ দত্ত বস্তু বিলাকো দিলে। সাধণীৰ লোশৰ বিৰাণী থকা বটে। মেলি ছাই দেখিলে সোণৰ বিৰালীটো নাই। তেওঁ ভাত পাী এৰিলে আৰু গিৰিয়েকে আন এটা পােশৰ