সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:চুপহি.djvu/৩৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৭
পদুম আৰু পদুমনী।


কালে ফুলি দুটী ফুল মাৱৰ কমল-আখি ।
শোভে তাত একে ঠাই মধুৰ অমৃতে মাখি॥
অসংখ্য কতনাে আৰু ফুলন্ত পদ্মিনী মাজে।
সহস্র নয়ণ যেন জলে জ্বলিছে জ্বলজে॥
উপযুক্ত পুত্র দেখি ধৰণী ভিতৰে ৰবি ।
শোকৰ ডাৱৰ এৰি প্রফুল্লিত মুখ ছবি ॥
বৰষে দুগুণ তেজে মনভৰা উৎসাহেৰে৷
পত্নী সুত সুহাসিত দেখি থাকি বহুদৰে॥


মুকলী চৰাই।

উড়িছে কতনাে পখী
বতাহত চলি চলি ।
যায় যত ইচ্ছা হয়
মনৰ সাধেৰে চলি ।
নােৱাৰে বাধিব কোনে
নেযাবি ইদিশ প্রতি।
ফুৰয় সকলাে ঠাই
সুকমল ভাৱ গতি॥