একাদশ দর্শন।
ৰাতিপুৱা। নিকৰপতিৰ ঘাট।
চিকৰপতি বৰকলি নাৱৰ কুন্ধিত।
নিকৰপতিৰ প্রবেশ।
নিকৰপতি। (চিকৰপতিক) ককাই, তুমি কোন কোৱাঁ ?
তুমি মােৰ কাণ কাটিলা। তুমি মােতকৈও ডাঙৰ চোৰ।
তুমি নিশ্চয় ভেশচন কৰি আহিছা।
চিকৰপতি। মােৰ নামটো শুনিব খুজিছা যদি শুনা, কওঁ।
মোকে বােলে উজনিৰ চিকুণপুৰৰ বৰ চোৰ চিকৰপতি।
মই এটা বৰ সকামতহে ইয়ালৈ আহিছোঁ। তোমাক
পালোঁ ভালেই হল, মােৰ কাৰ্য্য সিধি হব। তুমি মােৰ
মহামিত্র। তােমাৰ বস্তুবােৰ সেই মােৰ সরুকলি নাৱতে
থৈছোঁ, লৈ যােৱাঁগৈ।
নিকৰপতি। বান্ধ, মই তােমাৰ হকে কি কৰিব লাগে কোৱাঁ,
সকলো কৰিম। আজিৰপৰা তুমি মোৰ বুকুৰ-বান্ধ হলা।
দেহে-কেহে মােক তুমি বান্ধ বুলি জানিবা।
চিকৰপতি। তেন্তে শুনা কওঁ, —আমাৰ ৰজাৰ এটি দিপ্ লিপ
কইনা আছে। কইনাটী বিয়া দিবৰ হল; কিন্তু ৰজাই বিচাৰি
ভাল দৰা পােৱা নাই ; সেইদেখি মােক ভাৰসা কৰি পঠিয়াই
দিলে, যাতে ভাল দৰা-লৰা এটি বিচাৰি ধৰি লৈ যাব
