পাৰোঁ। তােমালােকৰ ৰজাটি কোমল-বয়সীয়া আরু
শুৱনি বুলি মই শুনি তেওঁকে ধৰি লৈ গৈ আমাৰ ৰজাৰ
জীয়েকেৰে বিয়া দিব খুজিছোঁ। কিন্তু বান্ধ, তােমাৰ সহায়
নহলে মই অকলৈ এই কাম কৰিব নােৱাৰিম। তুমি
এতিয়া মােক কি বুধি দিয়া? তােমাতেহে মােৰ সৰ্ব্ব-
ভাৰসা।
নিকৰ্ পতি। (অলপ পৰ ভাবি) বান্ধ, এটা বুধি আছে ; সেই
বুধি কৰিলে আমাৰ ৰজাক তুমি ধৰি লৈ যাব পাৰিবা।
আমাৰ ৰজাই দুপৰীয়া ভাত খাবৰ সময়ত তেওঁৰ গাৰ
ৰাজ-অলঙ্কাৰপাতি, মূৰৰ মুকুট খহাই, সাজকাপোৰ শােলো-
কাই থৈ ভাত খাবলৈ যায়। সেই চেগতে যদি তুমি সেই
ৰাজ অলঙ্কাৰ, সাজকাপােৰ, আরু মূৰৰ মুকুট পিন্ধি ৰজাৰ
সিংহাসনত বহিব পাৰা, তেন্তে তুমি ৰজা হৈ হুকুম দি
তেতিয়াই ৰজাক বন্দী কৰি ধৰি লৈ যাব পাৰিবা।
চিকৰপতি। ঠিক বুধি ওলাইছে। আজি দুপৰীয়াই সেই
বুধিকে কৰি কাৰ্য্য সিধি কৰিব লাগিব।
নিকৰপতি। তেন্তে তুমি আজি দুপৰীয়া ৰজাৰ তামুলীচৰাৰ
দুৱাৰচুকত লুকাই থাকিবা ; মইও থাকিম। চেগ বুজি
মই ঠাৰ দিলেই, তুমি ততালিকে সেই কাম কৰিবা।
এতিয়া মই যাওঁহে। দুপৰীয়াকৈ তাত নিশ্চয় আমাৰ
দুইৰো দেখা হব।
[ প্রস্থান।
