পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/৮২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৬
চন্দ্ৰাৱলী।


হেমাঞ্জলী। এই বাটে গৈ থাকা,
সোঁ-হাতে ঘূৰিলে বেগতে
নৈৰ দাঁতিতে পাবাগৈ;
কিন্তু হ’লে নাই কুটিৰত
জন-প্ৰাণী কোনো এটি এই সময়ত।
জনাৰ্দ্দন। কোৱা দৰে হ'লে
এওঁলোক মিলিছে দুয়োটি,⸺
লৰাট সুন্দৰ, মুখৰ লাবণী চাই
মাইকী মানুহ যেন দেখি;
ছোৱালীটি থাউকীয়া
ৰঙ্গটো ককায়েকৰ দৰে।
নোহোৱানে তোমালোক
সেই কুটিৰৰে অধিকাৰী?
হেমাঞ্জলী। শুধিছে যেতিয়া, হওঁ বুলি কওঁ যদি
নেভাবিব অহঙ্কাৰ বুলি।
জনাৰ্দ্দন। তেনেহ'লে অৱশ্যে সুবাহু তুমি?
চন্দ্ৰাৱলী। হওঁ মই, আছেনে সম্বাদ কিবা?
জনাৰ্দ্দন। আছে মোৰ ক’ব লগা বহুত সম্বাদ,
ক'ব পাৰোঁ, ভাবা যদি তুমি
পশুতো অধম বুলি মোক।
চন্দ্ৰাৱলী। কোৱা তুমি, উৎকণ্ঠিত নকৰা আমাক।