এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬১
চন্দ্ৰাৱলী
হেমাঞ্জলী। কাৰ নো মনৰ কথা কোনে ক’ব পাৰে?
শুনা বাৰু কওঁ ভাঙ্গি-পাতি।
চন্দ্ৰাৱলী। কোৱা,—কাণ পাতি আছোঁ।
হেমাঞ্জলী। ৰবা,—আহিছে পুষ্কৰ।
চন্দ্ৰাৱলী। থাকোঁ আমি অলপ আতৰি।
পুষ্কৰ আৰু পুৰন্দৰৰ প্ৰবেশ।
পুৰন্দৰ। ভাল হ’ল লগ পালোঁ বাটতে তোমাক;
সেই বুলি অকলশৰীয়া হোৱা হ'লে
ভালহে আছিল আৰু মোৰ।
পুষ্কৰ। মোৰো সেয়ে, তেও বুলি তোমাক পোৱাত
নাই মোৰ একো অসন্তোষ।
পুৰন্দৰ। সদায় চিনাকি হৈযে থকা
মই হলে নেদেখোঁ সকাম।
পুষ্কৰ। তোমাৰ নিচিনা মানুহেৰে
অচিনাকি হৈ থকা ভাল শত গুণে।
পুৰন্দৰ। গছবোৰ কাটি-কুটি
নষ্ট কৰা নিতান্ত অন্যায়,
নেলেখিবা ঠেও লগা নুবুজা কবিতা।
পুষ্কৰ। মন গলে লেখিম কবিতা,
নপঢ়িবা বেয়া পোৱা যদি।
৬
