সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/১৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১
চন্দ্ৰাৱলী


কিন্তু ৰাখিবা মনত,
সাপ মাৰি বিষ যদি থোৱা নেগুৰত,
তাৰ মান নাই একো ভয়ৰ কাৰণ।
তোমাৰ যুদ্ধত
তাৰ প্ৰাণ অৱশ্যে হেৰাব;
কিন্তু যদি এৰি দিয়া আধা মৰা কৰি
শেহত তোমাৰ প্ৰাণ টানত পৰি,
একো নোৱাৰিলে,—বিহ দিব,
কুট পৰামৰ্শ কৰি
প্ৰাণ ল’ব এদিন তোমাৰ।
ভাই হেতু তাৰ কথা ক’লোঁ ইমানকে,
আৰু ক’লে ওলাব চকুৰ পানী,
তুমিও পিঞ্জৰ,
কথা শুনি খঙ্গত জলিবা।
পিঞ্জৰ। সন্তোষৰ কথা; —প্ৰতিজ্ঞা কৰিলোঁ
অক্ষুন্ন দেহেৰে সাৰি যায় যদি
নুযুঁজিম আৰু কেতিয়াও।
জনাৰ্দ্দন। দিলোঁ মই এতিয়া বিদায়;

পিঞ্জৰৰ প্ৰস্থান।


শেষ হ’ব সকলো নিশ্চয়,
পুষ্কৰৰ নাম আৰু নুমাব ধৰাত।
পঢ়া নাই তথাপি শিক্ষিত,
সকলোৰে অতি আদৰৰ