পৃষ্ঠা:গুৰুদক্ষিণা.djvu/৬৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

শুন ৰ গান দিৰ। আজি দুদিনিয়াকৈ হাবিত লঘোনে-তোকে আহৰি হল দেহি ঐ! সাপণি-বলৰাম হয় পৰমৰ নাৰায়ণ, দুই অংশে পৃথিবীত এ লৈছে। তেনে সনাতন পুঃ তুশি সামা খৰি আনিবলৈ পঠাল, তা হে মই বৰ গুৰিত হৈছো। আহা! কত কষ্ট পাই চাগৈ। সাঃ খৈনা! মোৰ বৰ অপৰা হৈছে। মোৰ আৰু এই এত নিৰ নাই। মই বৰ অন্যায় কম কৰিলে। যুগ-যুগান্তৰে তপা কৰি ফিনিসকলে যাৰ পাপ দেখিবলৈ নেপায়, তেনে এ হলে আমাৰ গা পাত আবিৰ্ভাব। এই লিশীতে হতে না পাই যা কৰিব নোনিলো। (লোন)। সপণিপ্ৰিয়সী, তোমাৰ পোৰু পৰিহাৰ।। ৰানৰ পাৰ লীলা মই তেওঁবিলাক বিচাৰি যাও। তুমি যদি মনেৰে কিৰ লৈ আহাৰৰ সা -ৈনাৰ আলৈ এই নে। যা বেয়ে এ এ বিলে যে পা পাতি