এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৮)
বসু।-তুমি স্বৰূপ কৈছাঁ ৰাণী! পুত্ৰমুখ দেখিবলৈ নেপালে
পৃথিবীত জন্ম লোৱাৰে সাৰ্থক নাই। সেইহে পুত্ৰহীন
মানুহক দেখিলে যাত্ৰা নাই বোলে। তুমি মহাভাগ্য-
ৱতী নাৰী। তোমাৰ যহতে ময়ো মহাসুখী।
( বলৰামৰ প্ৰবেশ)।
বল।-( বিনয়েৰে) দেউতা! গোপালে সৌ বাহিৰত কান্দি
আছে।
দৈৱ।-মোৰ সোণাইৰ কি হল, বলাই? তোমালোকে
মৰামৰি কৰিছিলাঁনে কি?
বল।-মৰামৰি কৰা নাই। মূৰ্খ হলো বুলি বেজাৰ কৰি
কান্দিছে।
বসু।--কি মূৰ্খ হল? মোৰ বোপাইৰ সমান জ্ঞানী লৰা
দেখোন দেখাই নাই। মাতি আনাচোন সোধোঁ,
মোৰ লাহৰিয়েনো কেলৈ কান্দিছে।
দৈৱ।-যোৱাঁ, মোৰ মইনা যোৱাঁ, বেগেৰে মাতি
আনাগৈ।
বল।-এই গোপালক মাতিলে নাহে, ঠেহ্ পাতিছে।
বসু।-কি জগৰ লাগিল।তুমি ডাঙৰ,সৰু ভাইটিক
-জানোঁ ডাবি-হুকি দিব পায়? মৰম কৰি ওমলাইহে
থাকিব লাগে। তুমি খং কৰিছিলাঁনে কি? কেলৈ