এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
এত কে সুখে দুখে মোৰ ইটো মুখে নবোক সু না। কৰোহো কাকৃতি গুচোক দুৰ্গতি যোলা সবে ম ম।১১৬৭ পাদ আত অনন্তৰে কথা শুনিয়ে সম্প্ৰতি। শৰে পৰু যেন দিলা সদগতি। ৰাত্ৰি দিন নাই খেলাই ফুৰত শঙ্কৰে। ভোজন কৰিৰে ভাৱ নপাৱ ৰে॥১১৬৮ ফুৰে আৰক্ষটি কৰি যেন পঞ্চ বাগ। ইবা আসি শিবা যাই নপাই নাগ ভাগ। সৰ্বদায়ে ফজা ফুৰাৱয় কান্ধে কৰি। আনে খেদি গৈয়া বুঢ়ী কতো হাতে ধৰি ১১৬ একদিন বালক আলি মাতি। গাৰ খুইবে লৌহিত্যত আলোটিলা বাতি। আসনত বলি তৈ লৈ মই তাই। আনো বালক মু দিল বুঢ়ীই ১১০ উঠিলা শহৰে নাৰ কালত। আগে না যেটি দিনে পৰিল।
