পৃষ্ঠা:গুপ্তমণি.djvu/৩৭

( ৩৫ )

সেহি বৃ* হয় চাৰি ভাগ ভৈলা পুণে।
সুভাগ আশ্ৰয় দেয় মোহি তিনি গুণে॥ ৩২৪
সেহি তিনি ভাগৰেসে যাৰ যেন নাম।
সপ্তে ঋগ সজা যজুৰ আত্মা হয় সাম॥
সূৰ্য্যে সৃজে সামে পালে ঋগে যে সংহাৰে।
নিবৃত্তিক এৰি প্ৰবৃত্তিৰ পন্থ ধৰে॥ ৩২৫
এই দুই পন্থ এৰি অউৰ আছে পন্থ।
সি পন্থ অময়া জানা ভকত সামন্ত॥
ৰজ ত্বম দুই গুণে নেয় বিষয়ক।
সত্ব গুণ বুদ্ধি ভৈল তাৰে সংহাৰক॥ ৩২৬
আৰ এক কথা কহোঁ শুনিয়ো সম্প্ৰতি।
চাৰি বেদ যি থানত কৰন্ত বসতি॥
গুহ্য মূলে ঋণ বেদ কৰন্ত প্ৰকাশ।
নাভি মধ্যে যজুৰ্ব্বেদ কৰন্ত নিবাস॥ ৩২৭
হৃদয়ত হন্তে সাম বেদৰ বসতি।
মুখ মাজে অথৰ্ব্ব বেদ হৈল উতপতি॥
এহি মতে চাৰি বেদ আছে চাৰি খানে।
শৰীৰতে চাৰিবেদ আছে বৰ্ত্তমানে॥ ৩২৮
এহি চাৰি চক্ৰৰ প্ৰকাশ যিতো দেখে।
মহা জ্ঞান বুলি তাক সন্ত সবে লেখে॥
শৰীৰতে আছন্ত অপূব্ব তিনি পুৰি।
শ্ৰীহট্ট কামৰুপ আৰু পূৰ্ণ গিৰি॥ ৩২৯
যাক বোলে পূৰ্ণ গিৰি আছে হৃদয়ত।
কাম নান কামৰূপ তালু শ্ৰীহট্ট॥